Aby poprawnie wyświetlić stronę wymagana jest najnowsza wersja przeglądarki.

Aby poprawnie wyświetlić stronę wymagana jest najnowsza wersja przeglądarki.

Zaktualizuj Internet Explorer bądź zainstaluj inną przeglądarkę.

Wpis został dodany do czytelni.Zamknij komunikat

Wpis usunięty.Zamknij komunikat

Dodaj wpis do czytelni.
Usuń z czytelni.
you tube
thumbnail
19
marca
wtorek
Józef, Bogdan, Marek
Budżet
System Elektronicznej
Skrzynki Podawczej
EBOK Wodociągi
Czujniki stanu powietrza
CZYTELNIA
kod

CHORYŃ

           Wieś położona w gminie Kościan, w powiecie kościańskim, około 10 km na południowy wschód od tego miasta, pomiędzy Czempiniem a Krzywiniem.

            Najwcześniejszy przekaz źródłowy o Choryni (gmina Kościan, powiat kościański), pochodzi z 1366 roku i odnotowuje istnienie wsi (należącej wtedy do parafii w Wyskoci), której właścicielami byli Choryńscy. Wieś była własnością szlachecką, a jej ziemie, podobnie jak większość terenów rozciągających się wokół Kościana czy Czempinia, stanowiły w wiekach średnich dziedzictwo rycerskiego rodu Łodziów. Z tego rodu wyodrębniło się z czasem wiele rodzin o nazwiskach utworzonych od nazw posiadanych dóbr. Przedstawiciele rodu osiadli w Choryni przyjęli nazwisko Choryńscy i pozostawali tutaj do przełomu XVI i XVII wieku. Wtedy majętność przeszła w ręce Bojanowskich i Ponieckich, a następnie Śliwnickich, którzy pozostawali tutaj  do schyłku XVII wieku.

            Kolejni właściciele, Radomiccy herbu Kotwicz oraz Szołdrscy herbu Łodzia, u schyłku XVIII wieku, sprzedali posiadłość wraz z drewnianym dworem, Piotrowi Drwęskiemu herbu Gozdawa, pisarzowi ziemskiemu poznańskiemu, ożenionemu z Wiktorią z Bielińskich herbu Szeliga. Z ich licznego potomstwa, córka Franciszka została żoną Maksymiliana z Taczanowa Taczanowskiego herbu Jastrzębiec, sędziego pokoju oraz prefekta kaliskiego. Tą pewnie drogą majętność choryńska przeszła w ręce Taczanowskich. Nie należała jednak do Maksymiliana, właściciela licznych majątków w Kaliskiem, ale do jednego z jego synów, Józefa, który przejął posiadłość po dziadkach na początku XIX wieku. Zamieszkał, wraz z żoną Katarzyną z Hersztopskich herbu Drogosław, w istniejącym już wtedy klasycystycznym dworze wzniesionym zapewne jeszcze przez Drwęskich przed 1827 rokiem. W tym roku bowiem odbył się tutaj, odnotowany w księgach metrykalnych, chrzest z wody ich córki Wiktorii Zofii, choć właściwa ceremonia odbyła się w 1831 roku, a  ojcem chrzestnym był Adam Mickiewicz, który w domu Taczanowskich w Choryni przebywał przynajmniej dwukrotnie w latach 1831-1832.  Przypuszcza się, że tutaj powstały niektóre jego powstańcze wiersze (Nocleg, Reduta Ordona czy Śmierć pułkownika).

            Dziedzicem Józefa Taczanowskiego, zmarłego w 1868 roku., był syn Edmund, uczestnik powstań 1848 i 1863 roku. awansowany do stopnia generała, który w Choryni bywał dosyć rzadko, lecz osiadł tu pod koniec życia i zmarł w 1879 roku. Spadkobiercą majątku został jeden z jego synów, Stefan, a następnie Władysław. W rękach tej rodziny majątek pozostawał do 1939 roku.

            Zbudowany u schyłku XVIII lub na początku XIX wieku, zapewne jeszcze przez Drwęskich, klasycystyczny dwór w Choryni, usytuowany we wschodniej części niewielkiego, krajobrazowego parku, uzyskał kształt murowanej, założonej na prostokątnym rzucie budowli o horyzontalnie zakomponowanej bryle, nakrytej naczółkowym dachem. Rozbudowano go około połowy XIX wieku o dwa parterowe boczne aneksy.

            Elewacje pokryte zostały gładkim tynkiem z narożami zaakcentowanymi boniowaniem, przeprute prostokątnymi otworami okiennymi w dekoracyjnych obramieniach, z nadokiennikami, ozdobionymi motywem podwieszonych girland i draperii. Najbogatsze opracowanie otrzymała zwrócona ku wschodowi elewacja frontowa, siedmioosiowa, z wyodrębnioną partią środkową mieszczącą główne wejście. Opracowano ją w formie pozornego ryzalitu, z charakterystyczną dla tego czasu dekoracją. Główne wejście, poprzedzone schodami, ujęte zostało dwoma parami kanelowanych pilastrów o kompozytowych kapitelach, a przebiegające powyżej belkowanie, fryz i kostkowy gzyms są podstawą trójkątnego naczółka wieńczącego, obwiedzionego również kostkowym gzymsem, mieszczącego pierwotnie zapewne herb właścicieli.

            Mimo przekształceń czytelny jest jeszcze dawny układ wnętrza, z sienią na osi oraz zespołem pomieszczeń bocznych w dwutraktowym układzie. Zniszczone jest dawne krajobrazowe założenie parkowe rozplanowane niegdyś wokół dworu.

Aktualności aktualności
15 marca 2024 Kwalifikacja wojskowa w 2024 roku
14 marca 2024 Jarmark Wielkanocny
zobacz
obrazek
14 marca 2024
Mobilnie
kod
Przeglądaj naszą stronę na wszystkich
urządzeniach mobilnych.
Marzec
2024
p w s c p s n
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31