Aby poprawnie wyświetlić stronę wymagana jest najnowsza wersja przeglądarki.

Aby poprawnie wyświetlić stronę wymagana jest najnowsza wersja przeglądarki.

Zaktualizuj Internet Explorer bądź zainstaluj inną przeglądarkę.

Wpis został dodany do czytelni.Zamknij komunikat

Wpis usunięty.Zamknij komunikat

Dodaj wpis do czytelni.
Usuń z czytelni.
you tube
thumbnail
29
marca
piątek
Wiktoryna, Cyryl, Eustachy
Budżet
System Elektronicznej
Skrzynki Podawczej
EBOK Wodociągi
Czujniki stanu powietrza
CZYTELNIA
kod

W hołdzie powstańcom wielkopolskim

W hołdzie powstańcom wielkopolskim

Zbliżająca się rocznica wybuchu Powstania Wielkopolskiego była okazją do upamiętnienia powstańców z naszego regionu. 17 grudnia 2017 r. odbyła się uroczystość uhonorowania zasłużonych żołnierzy spoczywających na cmentarzu w Starych Oborzyskach.

Uroczystości rozpoczęły się Mszą Świętą w miejscowym kościele, po której nastąpił krótki program słowno – muzyczny oraz rys historyczny upamiętnionych w tym dniu osób. Następnie na parafialnym cmentarzu uhonorowano okolicznościowymi tabliczkami powstańców wielkopolskich i żołnierzy polskich.

Uhonorowani powstańcy i żołnierze:

Jan Szymański - Powstaniec Wielkopolski, żołnierz Wojsk Wielkopolskich. Syn Wojciecha i Marii. Brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim. 08.01.1919 roku dołączył do kompanii kościańskiej, pod dowództwem por. Sikory, z którą walczył pod Lipnem i Górką Duchowną, później pod Boguszynem i Krzyckiem Wielkim. Po zakończeniu powstania przydzielony został do 6. Pułku Strzelców Wielkopolskich. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Zwolniony do rezerwy w 1920 roku. Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

Jan Nowicki - Powstaniec Wielkopolski. W trakcie I wojny światowej walczył w armii niemieckiej, pod Verdun. W 1918 roku wrócił z frontu zachodniego i dołączył do oddziałów powstańczych. Brał udział w walkach pod Bojanowem, Rawiczem i Lesznem. Ożenił się z Antoniną z d. Bartkowiak i zamieszkał w Starych Oborzyskach.

Teodor Raszewski - Powstaniec wielkopolski, rotmistrz 1. Pułku Ułanów Wielkopolskich, syn pierwszego Starosty Kościańskiego - Gustawa Raszewskiego h. Grzymała i Teodory z d. Moszczyńskiej. W trakcie pierwszej wojny światowej służył w wojsku niemieckim. Po wybuchu powstania wielkopolskiego dołączył do kompanii czempińskiej, skąd został przeniesiony i mianowany dowódcą 4. szwadronu 1. Pułku Ułanów Wielkopolskich (15. Pułk Ułanów Poznańskich). 29.06.1919 roku oddziały 4. szwadronu, poruszając się wzdłuż szosy w rejonie Osieka nad Notecią, zostały zaatakowane przez niemieckie wojsko. Rotmistrz Raszewski, chcąc zająć dogodniejsze miejsce do obserwacji linii przeciwnika, wraz z kilkoma żołnierzami dostał się pod silny ogień karabinów maszynowych, od którego poległ. W wyniku ostrzału nie udało się wyewakuować ciała dowódcy, które przejęły wojska przeciwnika. Dopiero po pertraktacjach Niemcy wydali ciała dwóch poległych żołnierzy, w tym Teodora Raszewskiego, w zamian za obietnicę wydania ciał dwóch poległych wyższych oficerów niemieckich i kaucję wysokości 20 000 marek. Ciało dowódcy przewieziono do Poznania, a następnie do Starych Oborzysk, gdzie złożono je w grobowcu rodzinnym.

Jan Cichocki -  Powstaniec Wielkopolski, Żołnierz Wojsk Wielkopolskich. Syn Franciszka i Marianny z d. Gumpert. W wieku 16 lat podjął pracę jako kolejarz. W 1916 roku został powołany do wojska niemieckiego. Walczył na froncie zachodnim we Francji, pod Verdun. Brał czynny udział w Powstaniu Wielkopolskim od 11.1.1919 roku w Kompani Kościańskiej pod dowództwem Stefana Maya. Brał udział w potyczkach pod Miejska Górką i Żakowem. Walczył w okolicach Leszna, Wolsztyna, Zbąszynia oraz pod Bydgoszczą. Po zakończeniu Powstania Wielkopolskiego przydzielony do 6. Pułku Strzelców Wielkopolskich w stopniu kaprala. Od 1920 roku uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, walczył w okolicach Kijowa i Berdyczowa. Od 1921 do 1939 roku pracował w PKP. W czasie II wojny światowej został przymusowo skierowany do pracy w niemieckim pociągu roboczym w okolicach Leningradu, skąd kilka razy próbował uciekać do Polski. Po wojnie aż do emerytury pracował w PKP jako zawiadowca odcinka w Drezdenku. Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym.

Stanisław Nowak - Powstaniec Wielkopolski, Żołnierz Wojsk Wielkopolskich. Syn Andrzeja i Weroniki z d. Wojciechowskiej. Przed I Wojną Światową ukończył szkołę powszechną. Przymusowo został wcielony do armii niemieckiej. W grudniu 1918 roku przystąpił do Powstania Wielkopolskiego, w składzie grupy Leszno. Wcielony do Wojska Polskiego, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej jako sanitariusz. W 1923 roku zawarł związek małżeński z Marianną z d. Kapała. Z początkiem 1924 roku, z uwagi na duże bezrobocie w Polsce, wyjechał do Francji i podjął pracę w kopalni węgla. Na emigracji przyszła na świat trójka dzieci: Stanisława (1924 rok), Maurycy (1926 rok), Józef (1927 rok). W 1936 roku wrócił do Polski by objąć gospodarstwo po rodzicach w Betkowie. Rok później umarła jego żona. W 1939 roku zawarł kolejny związek małżeński, z Marią z d. Nowacką. W czasie okupacji mieszkali w Betkowie, gdzie urodziła się trójka dzieci: Helena (1940 rok), Bronisława (1942 rok), Mirosława (1943 rok). W 1948 roku kolejny raz owdowiał. W 1952 roku po raz trzeci zawarł związek małżeński z Marianną z d. Konieczną.

Uhonorowano również żołnierza walczącego podczas II wojny światowej:

Stanisław Horyński urodził się 7 maja 1909r. w Jaskółkach, gdzie spędził dzieciństwo. Później rodzina przeniosła się do Wolkowa. Z tego miejsca wyruszył na wojnę. Po przegranej kampanii wrześniowej przedostał się do Francji, a później do Anglii. Tam służył w Dywizjonie Myśliwskim 309, w plutonie magazynowym w stopniu kaprala, jako obsługa naziemna, numer ewidencyjny 792607. Po zakończeniu wojny w 1945 r. przedostał się do  Belgii, gdzie przebywał dwa lata u zaprzyjaźnionej belgijskiej rodziny . Do Polski, do Wolkowa  wrócił w 1947 r. Bojąc się prześladowania władz komunistycznych w Polsce przeniósł się wraz z rodziną na Ziemie Odzyskane, do Torzymia, gdzie pracował na początku w tartaku. Później został zatrudniony w Sanatorium Przeciwgruźliczym w Torzymiu, jako ogrodnik. W 1961 r. wrócił do Wielkopolski. Zamieszkał z żoną, synem i córką w Jasieniu, gdzie pracował jako ogrodnik w spółdzielni. Doczekał się tam emerytury. Umarł 9 października 1977 r. i został pochowany na cmentarzu parafialnym w Starych Oborzyskach.

Po uroczystościach na cmentarzu wszyscy zebrani przemarszem udali się na teren miejscowej szkoły gdzie odbył się pokaz techniki kawaleryjskiej Towarzystwa  byłych Żołnierzy i Przyjaciół 15. Pułku Ułanów Wielkopolskich oraz inscenizacja potyczki z okresu powstania wielkopolskiego w wykonaniu grup rekonstrukcyjnych: 3. Bastionu Grolman, Grupy Operacyjnej Maxxim, Towarzystwa Działań Historycznych 57. Pułku Piechoty oraz GRH Powstanie Wielkopolskie 1918-1919 Grupa Leszno. Czynna była również strzelnica obsługiwana przez Stowarzyszenie Historyczne i Strzeleckie im. Kościańskiej Rezerwy Skautowej.

Organizatorzy składają ogromne podziękowania panu Jarosławowi Dzikowskiemu i Kołu Przyjaciół Muzeum Broni Pancernej w Poznaniu, delegacjom 17. Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanej z Międzyrzecza i  Związkowi Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych w Kościanie, harcerzom, pocztom sztandarowym oraz Orkiestrze Dętej OSP w Kościanie za uświetnienie uroczystości, księdzu proboszczowi Wojciechowi Słomińskiemu za przygotowanie liturgii, pracownikom i chórowi szkoły w Starych Oborzyskach za przygotowanie prezentacji, a także miejscowej Ochotniczej Straży Pożarnej za zabezpieczenie trasy przemarszu, jak również rodzinom zmarłych i licznie zgromadzonym parafianom za udział.

Mobilnie
kod
Przeglądaj naszą stronę na wszystkich
urządzeniach mobilnych.
Marzec
2024
p w s c p s n
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31